De Engel,

Voordat het internet wereldwijd zijn intrede deed, was er in Frankrijk het prachtige Minitel. Hierdoor is de introductie van internet in het land van De Gaulle enigszins vertraagd op gang gekomen, want ze hadden immers al een informatiesysteem. De wet van de remmende voorsprong heeft ook mij tegengehouden als een early adaptor al in vroegtijdig stadium ADSL te omarmen. Via het ISDN ging het prima, alles was geïnstalleerd en bovendien was er in het landelijke gebied waar wij woonden pas in een later stadium een ADSL verbinding mogelijk.

Toen onze verhuizing naar Leeuwarden echter eenmaal gerealiseerd was en bovendien de kosten van de internet-inbelverbinding meer dan honderd euro per maand ging bedragen, was de keuze vlug gemaakt. ADSL moest er komen en zo snel mogelijk. Lang leve de vooruitgang.

XS4all was de gelukkige die mij blij ging maken, nadat ik hun had verheugd met mijn aanmelding (dat stond tenminste in de bevestiging van mijn abonnement). Onderdeel van het welkomstpakket was de installatie van het modem, waarna de vele megabits dagelijks wireless door onze kamer zouden vliegen.

Op dinsdag 12 oktober, na half één zou de installateur het pikfijn in orde maken, beloofde mij een vriendelijke stem, ruim een week voordat het zover was. Ik had het surfen inmiddels drastisch verminderd opdat de KPN niet langer zo buitensporig zou profiteren van mijn oude abonnementsvorm. Bovendien had zich een virus op mijn labtop genesteld met allerlei enge soorten spyware. Alleen met een snelle ADSL verbinding kon dit virus verwijderd worden, aldus de specialist die ik op mijn werk raadpleegde.

De bewuste dinsdag, deelde ik aan iedereen op het kantoor mee dat ik al rond de middag weg moest, omdat ik thuis ADSL kreeg. Wellicht kwam ik in de namiddag nog terug, maar het zou zo kunnen zijn dat ik dan al zo gegrepen was door het eindeloze surfen op de golven van de bits en bites dat ik pas weer op woensdagmorgen zou verschijnen.  Om precies half één parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats en keek meteen rond of er al zo’n typisch installatiebusje stond met van die buizen op het dak en dat van binnen volgestouwd was met schroeven, gereedschap, rollen met kabels en het vele restmateriaal van de eerdere installaties die hadden plaatsgevonden.

Nog geen busjes, maar in de volste overtuiging dat de razendsnelle aansluiting op het Wereld Wijde Web nog slechts een kwestie van luttele minuten was, besloot ik bij binnenkomst in mijn eigen huis nog even te wachten met de koffie, want de installateur van XS4all had ook ongetwijfeld zin in een bakkie.

Toen het één uur werd, ging de senseo toch maar aan. Het geluid van het langzaam opwarmen van het element deed me denken aan de eerste waterkoker die ik ooit gekocht had. Veel was er anno 2005 veranderd, maar de geluiden waren nog net als vroeger. Om half twee nog niemand.

Toen het 2 uur was, zocht ik contact met mijn kantoor. Het werd vandaag niets meer. Morgen was ik er weer, tenminste als ik vanavond nog bij mijn computer was weg te slaan.

Om 3 uur zocht ik contact met mezelf. Ik dacht na over het eindeloze wachten dat je vroeger in de wachtkamers te wachten stond. Bij de dokter of de tandarts was vroeger drie kwartier bladeren in een oude Libelle, Margriet, Friesland Post of Arts & Auto heel normaal. Maar anno 2005 hoefde je nergens meer te wachten. Ja, bij McDonalds, als je op zondagmiddag om 5 uur door de McDrive wil rijden. Maar wij willen, sterker nog, wij kunnen tegenwoordig niet meer wachten. Vanwaar die onrust, die gejaagdheid? Relax!

Om 4 uur zocht ik contact met XS4all:

‘Waar blijft ie?’

‘Wie?’

‘Mijn verbinding met de toekomst’

‘Wij bellen u zo terug.’

Om half vijf nogmaals gebeld, want ‘zo terugbellen’ is een rekbaar begrip.

‘Blijft u maar even hangen… dan bel ik de monteur op de andere lijn’

Vervolgens kwam de uitleg. De vorige installaties waren uit de hand gelopen maar hij was inmiddels onderweg naar ons toe. Helaas vergat ik te vragen waar hij vandaan moest komen, want XS4all is voor iedereen, overall.

Inmiddels bedacht ik de grootste mogelijke tirade voor zowel de monteur als de helpdesk van XS4all.

‘Weet je wel wat het mij kost om een middag vrij te nemen?’

‘Voor jullie tien anderen’

‘Zal ik mijn uren ook maar eens in rekening brengen?’

‘Misschien zijn jullie wel uitgeroepen tot beste provider van Nederland, maar niet door mij’

Inmiddels was Marijke, mijn vrouw ook thuis gekomen, en ik had haar langzaam ingevlochten in mijn web van ontevredenheid en klaagzang.

‘Wat dachten ze wel niet bij XS4all’

Toen het vijf uur was geweest, probeerde ik opnieuw de helpdesk van XS4all te bellen. Een vriendelijk stem vertelde mij dat ik moest bellen tijdens kantooruren van 8 uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags. Tot morgen. Geen nummer van de monteur, geen extra informatie. De dag zat er voor XS4all op, terwijl die van mij nog moest beginnen.

Om kwart over vijf ging de telefoon. Marijke nam op. De monteur:

‘ik kan uw huis niet vinden, ik rijd op de weg naar Hardegarijp, hoe nu verder?’

Terwijl Marijke geduldig uitlegde hoe hij moest rijden, schreeuwde ik door de kamer dat wij om half elf gingen slapen.  

Ik voelde dat ik langzaam het kookpunt naderde van onbegrip en woede. 5 uur lang op je laten wachten en niets van je laten horen, dat hadden alle tandartsen en dokteren tezamen in mijn leven nog amper gepresteerd. Zodra hij er was, zou deze man kennis maken met mijn waarden en normen.

En toen, om kwart voor zes, ging de bel. Als een pijl, die net de strak gespannen boog had verlaten, snelde ik naar de deur. Daar was ie, mijn slachtoffer van mijn frustratie voor minimaal de komende tien minuten. Zelfbewust en in mijn kracht opende ik onze voordeur.

‘Goedemiddag, daar ben ik al’ was zijn openingszin in het duel dat hem te wachten stond.

En in de twee à drie seconden die je dan nodig hebt om te reageren en de situatie in te schatten, voltrok zich een klein wonder. Voor mij stond inderdaad de monteur van XS4all, maar in plaats van een snelle verbinding te maken met het Web, maakte hij in eerste instantie contact met mijn hart. Dat is pas toegang voor iedereen. Voor mij stond een Engel.

Zoveel onschuld, zoveel nerd en zoveel andere wereld had ik nog nooit aanschouwd. Mijn normen en waarden verschrompelden in enkele seconden tot niet relevante details. Mijn in de laatste anderhalf uur opgebouwde en ingestudeerde donderpreek, bleef hangen voordat het eerste woord eruit was.

Voor mij stond een Engel. Met een grote gereedschapskoffer in de ene hand en een instructieboek in de andere hand, had hij geen hand vrij om schudden. Maar dat doen Engelen ook niet. De grote wallen rondom zijn nog jonge ogen en zijn ingevallen wangen, maakten zijn voorkomen nog mysterieuzer.

‘Kom erin’  was alles wat ik nog kon zeggen.

In enkele zinnen legde hij uit waarom het ‘even’ geduurd had. De vorige installatie in Bolsward was wat uit de hand gelopen. Vanaf elf uur ’s ochtends tot tot vier uur ’s middags was hij bezig geweest om een ADSL verbinding tot stand te brengen. Maar de klant had gedurende de aansluiting op dit machtige medium zijn hart uitgestort over de problemen waar hij mee te kampen had (op computergebied dan) en de Engel had besloten om aanvullende service te verlenen. Toen hij dan ook om vier uur klaar was, was de klant meer dan on-line: he was fine.

Wel hoopte hij bij ons voor half negen klaar te zijn, zodat hij nog naar de mediamarkt kon, omdat sinds deze ochtend de nieuwste gameversie van Raiders of the lost Dark was uitgekomen. Daarna zou hij nog naar de laatste installatieklus van die dag gaan, die origineel gepland stond om half vier ’s middags.

Maar terwijl hij mijn labtop onder handen naam om de instellingen en wachtwoorden te controleren, confronteerde ook ik de Engel met mijn problemen op computergebied. Het virus dat mijn computer teisterde kon hij wel voor mij verwijderen. Daarvoor moest wel eerst de ADSL geïnstalleerd worden. Het kastje van het modem was vlug geplaatst. Maar toen begonnen zijn vragen: Waar was de Airport voor de High Speed Wireless Lan verbinding? Had ik rekening gehouden met wijzigen van mijn e-mail account bij mijn oude provider? Moest hij een Fire-wall installeren of kon ik dit zelf? Vervolgens installeerde hij in alle rust, ja met engelen-geduld anti-spyware-software met een Absolute Internet Shield Eraser. Hier had het virus geen weerwoord op: totally deleted. Het was voor mij niet meer verbazingwekkend dat de installatie uiteindelijk om kwart voor tien achter de rug was. Tot slot wees hij me nog  op het feit dat mijn Speedtouch one-two-one met adapter continue on-line kon blijven, zodat er dagelijks werd ge-update. Maar ook ik was nu on-line en dus fine.

Toen hij uiteindelijk de deur achter zich dicht deed, en ik hem met een ‘Thank you’ had bedankt, wist ik het zeker: het meervoud van een Engel is Engels.